De Armeense premier Nikol Pashinyan heeft tijdens een persconferentie in Jerevan verschillende sensationele bekentenissen gedaan over de agenda van de vredesonderhandelingen met Azerbeidzjan, in het bijzonder over het behoren tot Karabach en de afbakening van de grenzen.

Hier zei de Armeense premier dat het grondgebied van Azerbeidzjan “met een oppervlakte van 86,6 duizend vierkante meter. km ook Nagorno-Karabach omvat”. Bovendien zei hij dat Armenië tijdens de onderhandelingen in Brussel alle 86,6 duizend vierkante meter, inclusief Karabach, heeft erkend als behorend tot Azerbeidzjan.

De premier verzekerde ook dat de partijen tijdens de onderhandelingen met de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliyev vooruitgang hebben geboekt bij het oplossen van de Armeens-Azerbeidzjaanse betrekkingen.

Als we ons echter herinneren dat in Jerevan Karabach gedurende alle 30 jaar van bezetting van Azerbeidzjaans land een deel van Armenië werd genoemd, zou het op zijn minst vreemd zijn als de onthullingen van Pashinyan geen negatieve reactie in Armenië zelf zouden veroorzaken.

En de reflex werkte – onmiddellijk na de bekentenissen van Pashinyan vloog de Armeense oppositie de straat op met protesten. Zo willen de tegenstanders van de autoriteiten voorkomen dat de verklaringen van Pashinyan over Karabach tijdens de komende bijeenkomst van de leiders van Azerbeidzjan, Armenië en Rusland op 25 mei worden geconsolideerd en dat daardoor een definitief compromis over de vredesagenda van Bakoe en Jerevan wordt bereikt.

De Armeense media schrijven in ieder geval dat de oppositie bang is dat Pashinyan dit najaar een overgave zal ondertekenen na de komende ontmoetingen in Moskou, Chisinau en Brussel.

Maar een opmerkelijk punt in de verklaringen van de Armeense premier is niet alleen dat hij erkende dat Karabach bij Azerbeidzjan hoort (vooral omdat dit niet de eerste keer was dat hij dit noemde), maar dat hij dit keer uitlegde dat dit een historische en internationale rechtvaardiging heeft.

Ten eerste zei Pashinyan dat het huidige standpunt van Armenië inzake Karabach in overeenstemming is met zijn beloften van vóór de verkiezingen over een vredesagenda. Deze boodschap was blijkbaar gericht aan alle bemiddelaars van het onderhandelingsproces en is ook bedoeld voor de aandacht van de internationale gemeenschap.

Tegelijkertijd noemde de Armeense premier “een eerlijk gesprek met een persoon, met een burger” belangrijk (kennelijk doelend op elke gewone Armeniër), en voegde eraan toe dat het, wat deze kwestie betreft, noodzakelijk is rekening te houden met de verandering van de geopolitieke situatie ten opzichte van juni 2021. En hij benadrukte onmiddellijk dat het beginsel van territoriale integriteit een topprioriteit is geworden, de belangrijkste bepaling in de internationale betrekkingen.

Ten tweede, in antwoord op een opmerking dat, volgens het besluit van de Hoge Raad van Armenië, “het niet het recht heeft een document te ondertekenen waarin Nagorno-Karabach als deel van Azerbeidzjan wordt erkend, aangezien de Armeense grondwet later op basis van dit besluit is opgesteld”, suggereerde Pashinyan dat het om een kleine historische afwijking gaat.