Een andere feestdag, de Dag van de Azerbeidzjaanse Strijdkrachten, die het hele land vandaag, 26 juni, viert, is weer een goede aanleiding geworden om te bespreken hoe de Strijdkrachten van Azerbeidzjan zich ontwikkelen, en nog belangrijker, hoe ze zich in de huidige omgeving zullen ontwikkelen. En dat is heel interessant. Want de successen van de strijdkrachten zijn duidelijk, en het Azerbeidzjaanse leger is momenteel terecht het sterkste in de zuidelijke Kaukasus. Bovendien zijn dit geen kunstmatige indicatoren, maar militaire prestaties die in de herfst van 2020 duidelijk aan de hele wereld worden getoond…

Als we het hebben over het Azerbeidzjaanse leger, zijn heden en toekomst, zullen we altijd verwijzen naar de 44 dagen durende oorlog, waardoor Karabach en Oost-Zangazoer werden bevrijd van de Armeense bezetters. Zij werden de apotheose van de dagelijkse militaire opbouw, zorg en aandacht voor het leger, die eerst door de nationale leider Heydar Aliyev en daarna door president, opperbevelhebber Ilham Aliyev aan de strijdkrachten werd gegeven vanaf het allereerste begin van zijn staatsleiderschap. Nu kunnen we openlijk zeggen dat het moderne Azerbeidzjaanse leger de hoop van onze natie volledig heeft waargemaakt door de landen te bevrijden tijdens de [2020] Patriottische Oorlog. En het gaat hier niet alleen en niet zozeer om de geïnvesteerde middelen, maar om een geïntegreerde aanpak van zo’n belangrijke kwestie. Een sterke economie maakte het mogelijk om de beste modellen wapens te kiezen en het juiste personeelsbeleid is om officieren en soldaten goed op te leiden, om de hele structuur van de strijdkrachten te verbeteren.

De vector van de ontwikkeling van niet alleen kwantitatief, maar ook even belangrijk kwalitatief potentieel werd genomen, zodat we in elke afzonderlijke sector van de strijdkrachten sterker zouden zijn dan de vijand. Stap voor stap, doordacht en doelgericht, ging deze progressieve ontwikkeling verder, en al de gevechten van april 2016, de Gunnut-operatie toonden de loyaliteit van het gekozen pad. Welnu, de patriottische oorlog was het hoogtepunt van jarenlange inspanningen. Toen we elke dag de berichten van het front volgden, wachtend op vreugdevol nieuws, toen Ilham Aliyev het volk informeerde over de bevrijding van zijn geboorteland, zagen we het oogverblindende topje van de ijsberg, maar de ijsberg van de militaire overwinning zelf werd niet op één dag gevormd, maar gedurende vele jaren…

Nu rijst natuurlijk de vraag – wat zal de vector van verdere ontwikkeling zijn? De afgelopen bijna drie jaar hebben we ons gebaseerd op de ervaring van de Patriottische Oorlog. Deze heeft gediend als een enorme bron van geavanceerde kennis over moderne oorlogsvoering, praktische en theoretische ervaring, een indicator van succes en onvermijdelijke, zij het kleine, tekortkomingen. En deze ervaring, met name op het gebied van het doorbreken van gechelonneerde verdediging, artilleriebestrijding, manoeuvre-acties in de bergen, coördinatie van acties van verschillende krijgsmachtonderdelen, het gebruik van drones, het gebruik van speciale strijdkrachten en commando’s, stelt ons in staat om verder te gaan.

Er is een bekende uitdrukking van Winston Churchill – “generaals bereiden zich altijd voor op de laatste oorlog”, die een nogal negatieve bijklank heeft. Deze werd versterkt na de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitse blitzkriegstrategie met diepe doorbraken van tankwiggen in Polen en Frankrijk en in de USSR in 1941 alle ideeën van een confrontatie in de stijl van de Grote Oorlog omver gooide – met eindeloze rijen prikkeldraad, loopgraven en machinegeweren, met almachtige artillerie, met een koppige vruchteloze strijd van een paar kilometer… Met betrekking tot onze omstandigheden moet worden benadrukt dat het Azerbeidzjaanse leger, ondanks de overwinning in de Patriottische Oorlog, al die drie jaar niet op zijn welverdiende lauweren heeft gerust en dat ook in de toekomst niet zal doen. Integendeel, op basis van de 44 dagen oorlogservaring ontwikkelen we ons verder.

Waarheen? President Ilham Aliyev heeft dit rechtstreeks gezegd: “Vandaag ontwikkelen we onze strijdkrachten op basis van één enkel programma, en ik ben er zeker van dat ons leger in de nabije toekomst naar een nieuw, hoog niveau zal stijgen. Vandaag de dag is het Azerbeidzjaanse leger sterker dan het Azerbeidzjaanse leger dat tijdens de oorlog heldhaftigheid en professionaliteit toonde. De structuur van het ministerie van Defensie wordt verbeterd en dit proces gaat door. Ik ben er zeker van dat de beslissingen die genomen zijn op het gebied van militaire opleiding in de nabije toekomst vruchten zullen afwerpen.”

Wat betekenen de opmerkingen van opperbevelhebber Aliyev? [Ze betekenen dat onze strijdkrachten voor een ambitieuze, maar haalbare taak staan – om nog sterker dan zichzelf te worden. Als er geen vragen zijn over de heldhaftigheid en professionaliteit van het personeel, dan zijn technische uitrusting en nieuwe tactische technieken gewoon noodzakelijk. Omdat ze met elkaar verbonden zijn – nieuwe uitrusting zal nieuwe tactische mogelijkheden bieden, en die zullen op hun beurt weer nieuwe overwinningen opleveren. Het Azerbeidzjaanse leger bestudeert zorgvuldig de ervaringen met de ontwikkeling van twee sterke legers in de wereld – Türkiye en Israël, die voortdurend betrokken zijn bij vijandelijkheden en botsingen.

De ervaring van de oorlog in Oekraïne, die na de Patriottenoorlog de tweede “droneoorlog” werd, wordt ook bestudeerd. Niet voor niets merkte de opperbevelhebber op dat er al veel contracten zijn getekend – zowel voor de levering van nieuwe onbemande luchtvaartuigen aan ons land als voor langeafstandsraketten met een indrukwekkende slagkracht en hoge nauwkeurigheid. En hier zien we de symbiotische invloed van het gebruik van Bayraktars (in Azerbeidzjan) en Haimars (in Oekraïne) op de ontwikkeling van moderne militaire ideeën, evenals Bakoe’s snelle overname van nieuwe trends. Drones en langeafstandsraketten zullen Azerbeidzjan in staat stellen om elke potentiële vijand aan de verre grenzen aan te vallen en verwoestende schade toe te brengen.

De samensmelting van kwantitatieve en kwalitatieve groei van onze strijdkrachten zal dus hand in hand blijven gaan voor een progressieve ontwikkeling. Het is bijvoorbeeld niet voor niets dat het aantal speciale strijdkrachten en mariniers van het ministerie van Defensie, de staatsgrensdienst, de binnenlandse troepen, de staatsveiligheidsdienst en de buitenlandse inlichtingendienst toeneemt. Ook de ontwikkeling van commandotroepen, amfibische aanvalseenheden, troepen met berggeweertraining is een andere vector van de toekomst van de strijdkrachten.

We herinneren ons allemaal de heldhaftigheid en professionaliteit van de Azerbeidzjaanse soldaten tijdens de bevrijding van de stad Shusha. En moderne gevechtsmissies vereisen precies dit – heldenmoed gekoppeld aan professionaliteit, de hoogste training. De trend naar een nog grotere professionele ontwikkeling in het leger zal dus alleen maar toenemen, en het is heel goed mogelijk dat het toekomstige Azerbeidzjaanse leger bijna volledig professioneel zal worden (contract), en de duur van de militaire dienst in de strijdkrachten zal afnemen…

… Zelfs Napoleon liet met zijn beroemde uitspraak – “Wie zijn leger niet wil voeden, zal spoedig gedwongen worden dat van een ander te voeden” – duidelijk zien waar de veronachtzaming van militaire belangen toe leidt. De revanchistische gevoelens in Armenië, de weigering om de verplichting na te komen om de Zangazur corridor te openen, de aanwezigheid van Armeense troepen in Karabach en de steun van Jerevan aan separatisten, het agressieve gedrag en de retoriek van sommige krachten in Iran – dit zijn allemaal gevaarlijke uitdagingen voor de rust, stabiliteit, veiligheid en ontwikkeling van Azerbeidzjan.

Daarom is verdere verbetering van het Azerbeidzjaanse leger een vereiste van deze tijd. Er is geen sterk Azerbeidzjan zonder een sterk leger! De ambitieuze taak om sterker te worden dan uzelf is haalbaar, maar er is nog veel te doen. Daarom heroverweegt het Azerbeidzjaanse leger de resultaten van de Patriottische Oorlog, analyseert het het verloop van militaire operaties in Oekraïne en bouwt het zijn toekomst op een nieuw fundament van beste praktijken.

Referentie: Timur Rzayev voor Caliber.az