De hoop en plannen van het officiële Yerevan, pro-Armeense organisaties en talloze lobbygroepen in zowel westerse landen als Rusland om hun anti-Azerbeidzjaanse campagne via internationale mechanismen op te voeren, hebben opnieuw een verpletterende nederlaag geleden, en wel op intrigerende wijze door toedoen van het Internationaal Gerechtshof van de VN (ICJ).

Interessant in deze kwestie is dat Kirill Gevorgian, een etnisch Armeense advocaat die Rusland vertegenwoordigt als vicevoorzitter van het ICJ, er blijkbaar niet in is geslaagd om de beslissingen van de leden van het hof ten gunste van zijn medebroeders te beïnvloeden, gezien de wereldwijde solidariteit van Armeniërs rond de Karabach-kwestie.

In een notendop heeft het ICJ het soevereine recht van Azerbeidzjan erkend om een grenscontrolepost te vestigen bij de ingang van de Lachin-weg.

Op 6 juli verwierp het Internationaal Gerechtshof het verzoek van Armenië, gedateerd 12 mei 2023, om de beslissing van deze structuur, gedateerd 22 februari 2023, in de zaak “Armenië tegen Azerbeidzjan”, die betrekking had op de situatie op de Lachin-weg, te wijzigen.

“We zijn blij met de beslissing van de rechtbank die het recht van Azerbeidzjan om zijn grenzen te controleren bevestigt en de eis van Armenië om het grenscontrolepunt op te heffen als ongegrond bewijst,” zei het Azerbeidzjaanse ministerie van Buitenlandse Zaken in een persbericht.

De onjuiste interpretatie door Armenië van de meest recente rechterlijke beslissing is niets meer dan een poging om de aandacht af te leiden van de impasse waarin het zich bevindt, benadrukte het officiële Bakoe verder.

Het besluit van Azerbeidzjan om een grenscontrolepost in te richten bij de ingang van de Lachin-weg is zijn soevereine recht om zijn grenzen te beschermen. Dit besluit kwam voort uit de noodzaak om de illegale stroom van wapens, militaire uitrusting en militair personeel naar het soevereine grondgebied van Azerbeidzjan te stoppen, wat een bedreiging vormt voor de veiligheid en de vreedzame vooruitzichten van het land.

“Bovendien passeren lokale inwoners van Armeense afkomst sinds de oprichting van de controlepost zonder discriminatie binnen het kader van de binnenlandse en internationale verplichtingen van Azerbeidzjan,” voegde het ministerie verder toe in het persbericht.

Azerbeidzjan voldoet aan de beslissing van het Internationaal Gerechtshof van de VN en aan zijn internationale wettelijke verplichtingen en zal alle noodzakelijke maatregelen blijven nemen om Armenië ter verantwoording te roepen voor zijn aanhoudende en historisch ernstige schendingen van het internationaal recht, voegde het ministerie van Buitenlandse Zaken eraan toe.

Azerbeidzjan heeft op 23 april 2023 de controlepost in Lachin op de brug over de rivier de Khakari in het district Lachin opgezet.

De uitspraak van het ICJ is de triomf van het recht, en zonder overdrijving laat het naties, die in bepaalde periodes van de geschiedenis slecht behandeld zijn, vechten voor integriteit, moraliteit en hoge principes, hoewel dit vaak ten koste gaat van hoge kosten.

De rol van de Azerbeidzjaanse diplomatie en andere relevante instanties moet ook zeer gewaardeerd worden, want zij hebben hard gewerkt om de VN-rechtbank te voorzien van overtuigend en onbetwistbaar bewijs om de jarenlange ongegronde claims van Armenië tegen Bakoe af te wijzen.

De hoop van Jerevan om internationale steun te krijgen voor 30 jaar bezettings- en agressiepolitiek in samenwerking met machtige lobbygroepen, gefinancierd door de Armeense diaspora, is opnieuw ineengestort.

Armenië moet in het reine komen met de realiteit ter plaatse en een bittere les leren uit de verpletterende nederlaag van de 44 dagen durende Tweede Karabachoorlog door Azerbeidzjan de hand te schudden en eerlijke voorwaarden voor een vredesverdrag te accepteren. Maar wat nu, meer dan twee jaar na de oorlog, duidelijk is, is dat Armenië zich niet wil houden aan de verplichtingen en normen van vreedzame coëxistentie in de zuidelijke Kaukasus.

In een tijd waarin de tactiek van de sterke arm vaak wordt gebruikt in interstatelijke relaties, heeft Azerbeidzjan absoluut gelijk om het beleid van geweld toe te passen om Armenië te dwingen in te stemmen met de uitkomst van de Karabach-oorlog van 2020.

Armenië moet door de zure appel heen bijten en zich verzoenen met het feit dat niet alle kwesties in internationale instanties uitsluitend in het belang van deze kleine en “lankmoedige” natie worden opgelost. Bovendien liet Armenië zich ernstig inspireren door eerdere beslissingen van internationale rechtbanken – zozeer zelfs dat ze niet de moeite namen om zich te verdiepen in wat er onlangs besloten werd.

Dit is opnieuw een waarschuwing voor Armenië dat, tenzij het land instemt met een vreedzame oplossing van de geschillen met Azerbeidzjan en Bakoe’s rechtvaardige en juiste eisen inwilligt, er niets goeds voor het land in het verschiet ligt in dit tijdperk van hoge spanningen waarin het gemakkelijk en algemeen toepasbaar is om gedwongen te worden om militair aan verplichtingen te voldoen. Op dit moment zijn de militaire kracht en macht van Azerbeidzjan in staat om de problemen onmiddellijk op te lossen.

Zoals de rechtbank stelt, en dit principe is ook vastgelegd in de grondwet van Azerbeidzjan, is de regering verantwoordelijk tegenover de natie om de fundamentele normen van het internationaal recht te waarborgen, haar grenzen volledig te beschermen en de stroom van mensen en goederen te controleren, wat ook is gebeurd. Op VN-niveau is de legitimiteit van de grenscontrolepost Lachin en de daar uitgevoerde controlemaatregelen bevestigd.

Dit is al een beslissing van de rechtbank, die Azerbeidzjan het recht en de plicht geeft om orde op zaken te stellen, de onschendbaarheid van de landsgrenzen te waarborgen en bij te dragen aan de universele veiligheid door wapen- en drugshandel te voorkomen. Het is het probleem van Jerevan om te beslissen of het al dan niet in vrede met Azerbeidzjan en andere regionale naties wil leven, en Azerbeidzjan is niet meer de zwakke staat van eind 1990. De natie heeft ontzaglijke hordes genomen, menselijke en materiële verliezen geleden en is nu vastbesloten om elk probleem met de nationale veiligheidsbehoeften uit de weg te ruimen en het kwaad bij de geboorte te wurgen.

De beslissing van de rechtbank maakt alle demonstratieve driftbuien en kreten van de vertegenwoordigers van Jerevan over de “blokkade” zinloos, met alle gevolgen van dien voor de revanchisten van Jerevan en hun Khankandi-poppen.

De Armeense politieke instellingen zijn altijd uit geweest op onrecht en het in beslag nemen van vreemd land door buren neer te steken als ze in de problemen komen. Dit is altijd zo geweest en sinds het begin van de XIXe eeuw, toen Armeniërs naar Karabach in Azerbeidzjan werden verplaatst, hebben ze een kruipend beleid gelanceerd om Azerbeidzjaans land op verschillende manieren te bezetten, zowel onder de tsaren als onder Sovjet-Rusland, en ze proberen dit nu nog steeds te doen.

Toen de Sovjet-Unie uiteenviel, vonden ze Azerbeidzjan zwak en onvoorbereid tegenover de Armeense bezetting en slaagden ze erin om bijna 30 jaar lang ongeveer 20 procent van de Azerbeidzjaanse gebieden in te nemen en onder controle te houden. Gedurende al die jaren verloor Azerbeidzjan de hoop op de bevrijding van de bezette gebieden niet en slaagde er uiteindelijk in om de brutale agressie te overwinnen en de landen militair te bevrijden.

Naarmate de tijd verstrijkt, beseft Azerbeidzjan beter het belang van de heilige bevrijdingsoorlog, aangezien de recente regionale en mondiale ontwikkelingen opnieuw aantonen dat geen enkele natie haar veiligheid kan waarborgen en garanderen ten koste van anderen, hoewel bitter genoeg Armenië dit wel doet en het nooit moe wordt om bij Macron aan te kloppen voor hulp. Het zou echter zeer raadzaam zijn voor Armenië om te leren zij aan zij te leven met de buren en te genieten van de principes van goed nabuurschap. Helaas…

De tijd dat Azerbeidzjan erop wachtte dat internationale organisaties recht zouden doen, is al lang voorbij en de natie leert hoe ze moet leven en haar nationale belangen moet verdedigen, en dat zal altijd zo blijven. Armenië van zijn kant vergeet dat het niet naleven van de verplichtingen de weg zou vrijmaken voor nieuwe dwangmethoden, en noch de slaapliedjes van Macron, de caleidoscopische opmerkingen van Maria Zakharova of de oneerlijke wetgeving van de Europese Commissie zouden de stand van zaken ter plaatse veranderen.

Het gezegde luidt: de wet is koning, maar Armenië met al zijn machtige medestanders in de persoon van de zittende eend Emmanuel Macron is niet de wet en zal dat ook nooit worden.

Referentie: Analytics-afdeling van Caliber.az