De dag ervoor had de “gezant” van Moskou, Ruben Vardanyan, het erg druk. Te oordelen naar de krachtige toon van zijn Telegrambericht, was hij hersteld van de schok na het horen van de door Azerbajdzjan ingestelde controlepost in Lachin en begon hij zich te roeren. De aard en intensiteit van zijn verklaringen getuigen van koortsachtig werk van geest en lichaam. Hij telegrafeert naar Moskou, ontvangt “Artsakh”-afgevaardigden, spreekt het volk toe en stelt een ultimatum aan de tegenstander…

Vardanyan’s verklaringen worden voorafgegaan door de volgende woorden: “We hebben werkvergaderingen gehad”; “De initiatiefgroep van de jeugd van Artsakh heeft een actieplan opgesteld en vastgesteld”; “Er zijn werkvergaderingen gehouden met politieke partijen”; “Er hebben gesprekken plaatsgevonden met de hoofden van Artsakh en de Artsakh Security Council…”.

Zo kan de ongeïnformeerde persoon de valse indruk krijgen dat de auteur van deze verklaringen een enorme autoriteit heeft, zowel onder de Armeniërs van Karabach als bij de zelfbenoemde autoriteiten. Maar wat heeft de treurige miljardair ons te zeggen?

Laten we de details voor het einde bewaren, maar alvast samenvatten: het volk van “Artsakh”, namens wie Vardanyan spreekt, stelt vast dat Azerbeidzjan de afspraken heeft geschonden en vrije toegang tot Armenië zonder enige beperking eist. “Het commando van het Russische vredescontingent is geïnformeerd over het standpunt van het volk en de politieke krachten van Artsakh, er is ook aangegeven dat wij van hen concrete stappen verwachten om de corridor te deblokkeren”, stuurt de gefrustreerde leider een boodschap aan Moskou, waarbij hij tegelijkertijd duidelijk maakt dat hij zich nu geen etiquette kan veroorloven. Het zijn moeilijke tijden.