Op het eerste gezicht lijkt de intensivering van het onderhandelingsproces tussen Bakoe en Jerevan, waaraan bijna alle internationale bemiddelaars – Moskou, Washington, Brussel – deelnamen, goed nieuws – de kans is groter dat het Armenië zal dwingen om eindelijk echte stappen te zetten voor de ondertekening van een vredesakkoord en zal waarschuwen tegen loze beschuldigingen aan het adres van Azerbeidzjan. Maar zo eenvoudig is het niet – de onuitgesproken rivaliteit tussen de machtscentra om de onderhandelingen te matigen wordt natuurlijk gedicteerd door hun eigen belangen. Daarom ontstaat er een “zwaan, snoek en rivierkreeft”-situatie, waarbij elk de onderhandelingen in zijn eigen richting sleept, wat het algehele gebrek aan evenwicht in het proces versterkt.
Maar wat vindt het Kremlin van zo’n actieve matiging door het Westen? Zeker nu Jerevan zelf zeer actief is geweest in het blokkeren van Russische deelname. Neem bijvoorbeeld de recente verklaring van Armen Grigoryan, secretaris van de Armeense Veiligheidsraad, waarin hij beweert dat niet Russische maar Armeense militairen controle zullen uitoefenen op de veiligheid van de Zangazur-corridor. Dat wil zeggen dat Jerevan openlijk toegeeft dat het niet tevreden is met de bepalingen van de Trilaterale Verklaring van 2020. Ondertussen is het Moskou dat actief de lancering van de Zangazur-corridor steunt, die kan helpen om de sanctieblokkade te verlichten door de import-export van goederen te vergroten.
Volgens Stanislav Tkachenko, een Russische politicoloog, doctor in de economie en professor aan de Staatsuniversiteit van Sint-Petersburg, weet elke onderhandelingsdeskundige dat “het gevaarlijkste deel, waar veel schijnbaar succesvolle overeenkomsten mislukken, de laatste fase is”.
Tkachenko vertelde Caliber.Az dat deze fase komt wanneer de partijen klaar lijken te zijn om tot een overeenkomst te komen. Het is op dit moment dat de onderhandelende partijen een secundaire kwestie proberen op te lossen in de initiële fase van de discussie – hoe ze hun leiders, hun parlement of hun bevolking kunnen overtuigen van de voordelen van toekomstige overeenkomsten, hoe ze de gewenste overeenkomst kunnen laten bijdragen aan het oplossen van bijkomende taken voor de staat, zijn binnenlands of buitenlands beleid. Een dergelijke situatie komt volgens de politicoloog volledig overeen met de huidige fase van de onderhandelingen over een vredesakkoord tussen Azerbeidzjan en Armenië, die vele maanden duren. En een dergelijke situatie komt volgens de politiek analist volledig overeen met het huidige stadium van de maandenlange onderhandelingen over een vredesakkoord tussen Azerbeidzjan en Armenië.