Dit is het. De installatie van een Azerbeidzjaanse controlepost aan het begin van de weg naar Lachin is het antwoord van Azerbeidzjan op de provocaties van Armenië die erop gericht zijn de vredesregeling te verstoren. Jerevan denkt daar natuurlijk anders over. Het is woedend en schakelt zijn opperheren in om Bakoe onder druk te zetten. Het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft reeds zeer afkeurend gereageerd op de installatie van de controlepost door Azerbeidzjaanse zijde. Maar dit alles was te verwachten.

Vooruitlopend op dit soort verklaringen en tegelijkertijd reagerend op alle huidige en toekomstige aanvallen op Azerbajdzjan vanwege zijn “willekeurig gedrag”, heeft het Ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk het officiële standpunt van ons land verwoord: “De legitieme beslissing en stap van Azerbeidzjan om een controlepost aan de grens op te richten op zijn soevereine grondgebied is in overeenstemming met alle beginselen en normen van het internationaal recht. Het is bekend dat de Armeense zijde haar erkenning van de soevereiniteit en de territoriale integriteit van Azerbajdzjan heeft uitgesproken naar aanleiding van de vaak aangehaalde bijeenkomsten in Praag en Sochi. Op deze basis moet Armenië het recht van Azerbajdzjan aanvaarden en respecteren om controle uit te oefenen op het binnenkomen en verlaten van zijn grondgebied”.

In een gesprek met Caliber.Az, de adjunct-directeur-generaal van het persbureau Vestnik Kavkaza, zei de Russische politiek analist Andrey Petrov dat “23 april werkelijk een historische dag was voor de zuidelijke Kaukasus” omdat Azerbeidzjan een einde heeft gemaakt aan de ongecontroleerde invoer van verboden goederen en de infiltratie van illegale personen in de economische regio Karabach.

“In de voorgaande twee en een half jaar waren wij er getuige van hoe Russische vredeshandhavers, onder dat onofficiële mandaat dat kennelijk ergens achter de schermen tussen Moskou en Bakoe was overeengekomen, zich niet bezighielden met het inspecteren van ladingen aan de grens, maar deze slechts begeleidden naar Khankendi. En het bleek dat Armenië tweeënhalf jaar lang misbruik maakte van de trilaterale overeenkomst van 10 november 2020, waarin Azerbeidzjan zich ertoe verbond te zorgen voor een vlotte communicatie tussen Armenië en Khankendi. En het bleek dat Armenië niet alleen ongehinderd vervoer van humanitaire hulp en verkeer eiste voor inwoners van Karabach, wat het onderwerp was van de Trilaterale Verklaring, maar ook voor wapens, mijnen en strijders, die onder het mom van burgers werden aangevoerd,” benadrukte de politicoloog.

Nu zal Armenië dat volgens hem niet meer kunnen doen omdat Azerbeidzjan zelf elke auto die vanuit Armenië zijn grondgebied binnenkomt zal inspecteren.

“Daarvoor zagen we een opmerkelijke poging van de Azerbeidzjaanse burgermaatschappij om de invoer van wapens en strijders in Karabach te stoppen,” herinnerde de Russische politicoloog eraan. – Het was een protestactie van eco-activisten, die door hun organisatie en de verantwoordelijkheden die zij op zich namen, twee vliegen in één klap sloegen in de Armeens-Azerbeidzjaanse nederzetting: ten eerste werd de illegale ontwikkeling van minerale afzettingen in de economische regio van Karabach gestopt, omdat auto’s met erts niet meer naar Armenië konden worden vervoerd, en ten tweede werd het onmogelijk om wapens en strijders over de weg naar Lachin te vervoeren, omdat dit feit ook onmiddellijk door eco-activisten zou worden geregistreerd. Maar, zoals we dit jaar al gezien hebben, Yerevan gaf niet op en bedacht een manier om wapens, mijnen en militanten over onverharde wegen te smokkelen om de actie van de eco-activisten te omzeilen.”

En toen werd het volgens hem duidelijk dat het nodig was steviger op te treden en een controlepost in te richten op de weg naar Lachin, die Azerbeidzjan overigens al lang had afgekondigd.

“Dat Armenië nu gaat klagen dat Azerbajdzjan met deze controlepost de bepalingen van de Trilaterale Verklaring schendt, is natuurlijk een ongegronde bewering. En daar zijn een aantal redenen voor. Om te beginnen is de Armeense kant bijvoorbeeld sinds december 2020 geen enkele verplichting uit hoofde van de Trilaterale Verklaring nagekomen. En dit is een traditionele uiting van het buitenlands beleid van Armenië, wanneer het niets doet, maar eist dat alle anderen het doen. Dat wil zeggen dat het de rest van zijn strijdkrachten niet terugtrekt uit de economische regio van Karabach en geen

Zijn mening wordt volledig gedeeld door een andere Russische politicoloog, Anton Bredikhin, onderzoeker aan het Instituut voor China en Modern Azië van de Russische Academie van Wetenschappen, hoofdredacteur van het tijdschrift Arkhont en voorzitter van het Centrum voor Etnische en Internationale Studies. Hij is ervan overtuigd dat Azerbajdzjan met het opzetten van de controlepost op de weg naar Lachin een nieuwe belangrijke stap heeft gezet op weg naar de soevereiniteit van zijn staatsgrenzen en het herwinnen van de controle over zijn grondgebied.

“In feite is dit het antwoord van Bakoe op het falen van Armenië om de trilaterale akkoorden van 2020 uit te voeren. Er is geen vredesakkoord, dus de kwestie moet op een harde manier worden opgelost. Van Armenië hoeven we geen positieve reactie te verwachten. Dat mag echter in geen enkel geval of scenario worden verwacht,” benadrukte de deskundige.

Yerevan, zo betoogt hij, heeft het onderhandelingsproces niet gezocht en ziet nu de resultaten van zijn beleid.

“Nu is er geen mogelijkheid voor wapenleveranties, alleen humanitaire ladingen kunnen erdoor. Het is goed om nogmaals te zeggen: vrede op de voorwaarden van Pashinyan is oorlog. En dat is precies waar zijn westerse handlangers hem naartoe duwen,” besluit Bredikhin.