Ilham Aliyev ontmoet bewoners die naar Fuzuli zijn verhuisd en leden van het algemene publiek van het district op Fuzuli-stadsdag – UPDATED

Ilham Aliyev, president van de Republiek Azerbeidzjan, heeft op de “Dag van de stad Fuzuli” een ontmoeting gehad met inwoners die naar de stad Fuzuli zijn verhuisd en met leden van het algemene publiek van het district,” meldt Karabach24 onder vermelding van Report.az.

Het staatshoofd sprak het evenement toe.

Toespraak van president Ilham Aliyev

President Ilham Aliyev: Salaam alaikum.

Inwoners: U bent welkom! We zijn erg blij u te zien.

Zus van een martelaar: Hallo, u bent welkom.

Mannelijke bewoner: Gefeliciteerd, Mr. President. Allah zegene u. Dank Allah, we ontmoeten elkaar in Fuzuli.

President Ilham Aliyev: Natuurlijk. Dank u.

Vrouwelijke inwoner: Dank u, we zijn blij u te zien.

President Ilham Aliyev: Hallo. U bent ook welkom.

Bewoners: We zijn u dankbaar voor alles. We zijn trots op u.

Mannelijke inwoner: Hallo, meneer de president, en u bent van harte welkom.

President Ilham Aliyev: Wat een prachtige dag. U zegt “Welkom!” tegen mij. Tijdens de bezetting heb ik in bijeenkomsten met inwoners van Fuzuli en voormalige intern ontheemden uit andere districten herhaaldelijk gezegd dat er een dag zou komen waarop u “Welkom!” tegen mij zou zeggen, en deze dag is gekomen. Vandaag is een feestdag in Fuzuli, een stadsdag, en tegelijkertijd is het de derde verjaardag van de bevrijding van Fuzuli van de bezetting. Bij deze gelegenheid feliciteer ik u van harte en wens ik u allen een goede gezondheid.

Inwoners: Dank u wel, meneer de president, dank u wel. Dank u wel.

President Ilham Aliyev: Ik hoop dat u comfortabel woont in Fuzuli, in uw geboorteland, in voorspoed en welzijn.

Ik ben blij dat de jonge generatie, de jongeren van Fuzuli besloten hebben om naar hun geboorteland te komen. Dit is echt een grote gebeurtenis, want kinderen, tieners, de hele jonge generatie heeft dit land niet eerder gezien. Ze hebben dit land alleen in hun hart gesloten door wat jullie hen verteld hebben. Dit laat de grootsheid van ons volk zien. Het laat zien dat wij een volk zijn dat gehecht is aan ons thuisland.

Tijdens de bezetting geloofden sommige mensen, vooral bepaalde kringen in het buitenland, dat het Azerbeidzjaanse volk zijn land in de loop der jaren zou vergeten en dat de jonge generatie op een heel andere manier zou worden opgevoed. Er werden veel veronderstellingen gemaakt over de globaliserende wereld. Deze analisten en tegelijkertijd de mensen op politiek niveau konden één ding echter niet begrijpen: hoeveel liefde het Azerbeidzjaanse volk heeft voor hun geboorteland en hoezeer we eraan gehecht zijn.

Ik herinner me dat ik tijdens mijn vele ontmoetingen met inwoners van Fuzuli en voormalige intern ontheemden uit andere districten, vooral tijdens de openingsceremonies van nieuwe nederzettingen, zei dat dit voor hen tijdelijke verblijfplaatsen waren. We proberen en zullen blijven proberen om uw levensstandaard te verbeteren en uw leven tot op zekere hoogte gemakkelijker te maken, maar dit is een tijdelijke verblijfplaats. Nadat het land is vrijgegeven, zullen er nog mooiere huizen worden gebouwd en betere omstandigheden worden gecreëerd in Fuzuli, Aghdam, Zangilan, Gubadli, Lachin, Kalbajar, Jabrayil, Shusha. De dag is gekomen, het is nu echt, het is een realiteit. Het nieuwe uiterlijk van Fuzuli is een lust voor het oog.

Ik moet ook zeggen dat de lopende projecten die zowel in Fuzuli als in al onze andere steden en dorpen worden uitgevoerd, nieuwe regels voor stadsplanning op wereldschaal vaststellen, en dit wordt niet alleen door mij opgemerkt, maar ook door vele internationale deskundigen. Zoals u weet, is het Nationale Forum voor Stedelijke Ontwikkeling twee keer in Azerbeidzjan gehouden – in Aghdam en Zangilan, en al onze projecten werden daar gepresenteerd. Internationale organisaties waarderen ze zeer, omdat hier de beste leefomstandigheden zijn gecreëerd – wat betreft het interieur van gebouwen, het interieurontwerp van appartementen, het principe van verdiepingen, de afstand tussen gebouwen – alles wordt gevolgd. Er is dus een volledige infrastructuur en er zijn voorwaarden voor een comfortabel leven. Al onze steden zullen op Fuzuli lijken. Omdat we het eerste stadsontwikkelingsproject in Fuzuli uitvoeren. Het is waar dat de mensen van Lachin iets eerder naar hun thuisland zijn teruggekeerd dan de mensen van Fuzuli. Maar omdat de Armeniërs zich illegaal in de stad Lachin hadden gevestigd, waren sommige gebouwen daar achtergelaten, dus hebben we die huizen gewoon gerestaureerd en de mooiste omstandigheden gecreëerd. Daarom is het vorige stedenbouwkundige landschap van Lachin op zijn plaats. Hier wordt de stad echter volledig herbouwd.

In het voorbeeld van Fuzuli ziet de hele wereld en zelfs degenen die het liever niet zien, wat Armeense wreedheid is en moet zien. Jarenlang, toen we probeerden de feiten van ons Karabach-probleem onder de aandacht van de wereldgemeenschap te brengen, geloofden sommigen het niet. Er waren mensen die het niet wilden geloven. We hadden niet veel bewijs. We wisten dat alles verwoest was, met de grond gelijk gemaakt, maar we konden ons niet eens voorstellen dat het in deze mate was. Omdat de bezettingsstaat in die tijd niemand toestond om dit gebied te betreden. Het was verboden. Waarom? Omdat iedereen die hier zou komen, zou zien wat Armeense wreedheid is. De manifestaties ervan zijn overal zichtbaar.

Ik heb dit al vaak gezegd en veel mensen weten het nu. Ik wil het echter nog een keer zeggen – toen Fuzuli bevrijd was, konden we geen enkel deugdelijk gebouw vinden om onze vlag op te hijsen, behalve een militaire eenheid. We hingen onze vlag aan een paal op de binnenplaats, maar toen hij hier voor het eerst kwam, net als elke Azerbeidzjaan, deed ons hart pijn, we waren compleet verbijsterd en ontzet. Wat is de bron van zo’n vijandschap? Wat hebben wij de Armeniërs immers aangedaan? We leefden zij aan zij met hen. Ze aten ons brood, steden en dorpen werden voor hen gebouwd, infrastructuur werd op onze kosten aangelegd. Tijdens de Sovjetperiode werd al dit werk gedaan op kosten van Azerbeidzjan. Mensen onderdrukken, martelen, etnische zuiveringen uitvoeren tegen het Azerbeidzjaanse volk – blijkbaar zaten er zwarte vlekken in hun hart. Dat wisten we toen nog niet. We waren een beetje naïef. Daarom zeg ik dat we de bezetting en het lijden nooit mogen vergeten. De jongere generatie zou dit ook moeten weten. Kinderen die vandaag naar deze school gaan, moeten dit ook weten. Ze moeten weten dat ons volk moeilijke beproevingen heeft doorstaan, dat ze niet hebben gebogen of gebroken, dat ze in zichzelf en hun leger geloofden – dat ze geloofden dat deze dag zou komen, dat we hier zouden staan en deze feestdag met jullie zouden vieren.

Fuzuli wordt nu volledig herbouwd. Toen we hier gisteren waren, hebben we de eerste stenen gelegd van verschillende belangrijke faciliteiten. De eerste stenen van twee dorpen, een kleuterschool, een sportcentrum, nieuwe woonwijken en een kantoorcentrum werden gelegd. Dus het aantal mensen dat hier woont zal in de loop van de tijd natuurlijk toenemen. Ik kreeg gisteren te horen dat er al meer dan 800 mensen zijn gehuisvest. Tegen het einde van het jaar zullen hier ongeveer 2000 mensen wonen. Aan het einde van de eerste fase van ons Grote Terugkeerprogramma, eind 2026, zullen er in totaal 22.000 mensen in het district Fuzuli wonen, en 140.000 mensen in Karabach en Oost-Zangezur als geheel. Met andere woorden, dit is zogezegd het minimum. Ik ben er zeker van dat er een groter aantal mensen zal worden hervestigd, want ten eerste hebben we macht, we hebben vastberadenheid, het Grote Terugkeerprogramma is aangenomen en wordt met succes uitgevoerd. Het wordt overschreden, en de belangrijkste factor is dat onze voormalige intern ontheemden naar deze dagen uitkijken. Tijdens ons gesprek vroeg ik de kinderen bijvoorbeeld zowel Zangilan als Lachin. Met andere woorden, hoe komt een kind of tiener die geboren en getogen is in Baku en die gewend is aan de sfeer van een grote stad, in een stad of dorp wonen dat een eindje verderop ligt? Ze zeiden oprecht dat dit een groot geluk is. Dit is de manier waarop ze zijn opgevoed, ook door uw generatie. Omdat ze dit thuis en op school hebben gezien. Daarom zijn school en familie belangrijke factoren voor onze terugkeer hier. Omdat we de jeugd niets hebben laten vergeten. We hebben niet toegestaan dat het onderwerp Karabach werd uitgewist. Er waren veel landen en krachten die ons dit wilden bijbrengen, d.w.z. we moeten in het reine komen met de situatie, we moeten gaan samenwerken met Armenië. Velen herhaalden dat er geen militaire oplossing voor het conflict was. We hebben laten zien dat die er wel is, en dat hebben we onlangs weer laten zien. Dit onderwerp is nu gesloten! Het onderwerp van het Karabach-conflict is voor eens en altijd gesloten! Het boek van de separatisten is voor eens en altijd gesloten! Dit is een groot geluk.

Nu kunnen de mensen hier comfortabel wonen. Ik moet ook zeggen dat we bij de uitvoering van al deze projecten veel belang hechten aan werkgelegenheidskwesties. De relevante staatsinstellingen nemen serieuze stappen op dit gebied, zodat de mensen die hier wonen kansen op werk hebben. De stad heeft unieke werkgelegenheidskansen. Natuurlijk zullen de mensen die nu en in de toekomst in de dorpen wonen traditionele beroepen uitoefenen, de staat zal hen daarbij van zijn kant helpen – met apparatuur, vee en alle noodzakelijke middelen. Er zal een programma voor zelfstandig ondernemerschap worden geïmplementeerd, zodat het leven hier kan bloeien. Ik ben er zeker van dat Karabach na verloop van tijd een drijvende kracht zal worden in de economie van Azerbeidzjan. Want de ontwikkeling van onze economie hier zal een grote bijdrage leveren aan onze algehele ontwikkeling.

Vandaag, terwijl we deze feestdag vieren, betuigen we natuurlijk allemaal opnieuw ons diepe respect voor de nagedachtenis van onze dierbare martelaren. Twee dagen geleden, toen ik de mensen op het centrale plein van Khankendi toesprak, zei ik dat we deze dag aan hen te danken hadden. En het is waar. Hoeveel macht en hoeveel wapens de staat ook heeft en hoe zorgvuldig militaire operaties ook gepland worden, het zijn de soldaten en officieren die de overwinning behalen. Zij gaan, zetten hun borst vooruit, trotseren de dood en hijsen dan de Vlag. Hun heldenmoed mag en zal nooit uit ons geheugen worden gewist. Vandaag zijn hun zielen gelukkig, want wij zijn hier, jullie zijn hier, en hoe bitter het ook is, er is een troost voor hun geliefden en familieleden. Het is een feit dat zij hun leven hebben opgeofferd en de historische overwinning hebben behaald. We hadden ongeveer 15.000 martelaren in de Eerste Karabach Oorlog, maar het land ging ook verloren. Natuurlijk is elk leven onvervangbaar. De operaties van de Tweede Karabach Oorlog waren echter zo gepland dat we onze verliezen konden minimaliseren, en dat hebben we bereikt.

Ik wil nogmaals zeggen dat we hen altijd dankbaar moeten zijn. De jongere generatie zou altijd in deze geest moeten worden opgevoed. Hun heldenmoed is onvergetelijk. Het winnen van deze historische overwinning op zo’n moeilijk geografisch terrein is werkelijk ongeëvenaard. De vijand had alle hoogten ingenomen. Als u vanaf hier in een willekeurige richting gaat, zult u zien dat bijna elke heuvel hun post, gevechtspost, verschillende verdedigingslinies, prikkeldraad en mijnen had. Het vergde veel moed van onze soldaten om onder vuur door te breken en op te rukken. Dit is iets wat waarschijnlijk nog nooit in de militaire geschiedenis van de wereld is voorgekomen. Als het wel gebeurd is, laat ze ons dan vertellen waar. Het is niet eerder gebeurd, het volk van Azerbeidzjan deed dat. Tijdens de bezetting hebben we zo’n jonge generatie opgevoed die bereid was om voor het Moederland te sterven, en ze gingen de dood tegemoet.

Beste zusters, broeders en vrienden, ik feliciteer u nogmaals. Het is vandaag zowel een blijde als een droevige dag. Natuurlijk zullen de tranen van ons kleine meisje nooit ophouden. Dat moeten we onthouden, of het nu 10 of 20 jaar later is. We hebben allemaal tranen gelaten.

Gefeliciteerd, ik wens jullie allemaal een goede gezondheid. Zorg goed voor de kinderen, voed ze op, laat ze patriottisch zijn, trouw aan het moederland, wees als onze helden. Laat ze onze glorie naar de hemel verheffen. Dank u wel.

x x x

Het staatshoofd had vervolgens een gesprek met de deelnemers aan het evenement, en poseerde samen voor een groepsfoto.