De Republiek Azerbeidzjan wordt al bijna 30 jaar geconfronteerd met de militaire agressie van Armenië en de bezetting van zijn grondgebied, met massale wreedheden tegen Azerbeidzjanen zonder onderscheid tussen ouderen, vrouwen en kinderen, toen een miljoen Azerbeidzjanen veranderden in binnenlandse ontheemden en vluchtelingen, zei het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Republiek Azerbeidzjan in een verklaring over de laatste situatie in de regio, meldt Report.az.

Ondanks het feit dat in de vier resoluties van de VN-Veiligheidsraad van 1993 de territoriale integriteit van Azerbeidzjan werd erkend, de opheffing van de bezetting en de onmiddellijke terugtrekking van de bezettingstroepen uit de gebieden van Azerbeidzjan werden geëist, heeft Armenië alle oproepen consequent genegeerd en integendeel de status quo op basis van de bezetting verder versterkt, het historische en culturele erfgoed van de Azerbeidzjaanse bevolking in de bezette gebieden opzettelijk vernietigd en een illegaal nederzettingenbeleid gevoerd. Het Armeense leiderschap legde provocerende verklaringen af, zoals “Karabach is Armenië, en daarmee uit”, en dreigde Azerbeidzjan met een “nieuwe oorlog omwille van nieuwe gebieden”.

In de 44 dagen durende Patriottische Oorlog van 2020 heeft het volk van Azerbeidzjan onder leiding van de president, de zegevierende opperbevelhebber Ilham Aliyev, een historische overwinning behaald en een einde gemaakt aan de bezetting van ons land. Ondanks de 30-jarige bezetting en ontberingen stelde Azerbeidzjan kort na de Patriottische Oorlog basisprincipes en een vredesverdrag voor om de betrekkingen tussen de twee landen te normaliseren op basis van wederzijdse erkenning en respect voor elkaars territoriale integriteit, soevereiniteit en grenzen. Ondanks het feit dat de Armeense kant lange tijd niet reageerde op de vredesinitiatieven van Azerbeidzjan en na het begin van de onderhandelingen tussen de twee landen het proces onder verschillende voorwendselen blokkeerde, toonde de Azerbeidzjaanse kant vastberadenheid en spaarde zij haar oprechte inspanningen niet om initiatieven voor een vredesverdrag, de afbakening van grenzen en het openen van communicatie te bevorderen.

Bovendien hebben de autoriteiten van Azerbeidzjan consequente stappen ondernomen om contacten te leggen en een dialoog te voeren met de lokale Armeense bewoners van de Garabagh-regio. In het beginstadium hebben een aantal contacten en dialogen met Armeense inwoners een positieve bijdrage geleverd aan de aanleg van de nieuwe weg naar Lachin, het gebruik van kleine waterkrachtcentrales in de regio Lachin, het gebruik en beheer van het Sarsang waterreservoir. Aan de andere kant kwam de Armeense kant daarentegen met een ongefundeerd voorstel zoals “het waarborgen van de rechten en veiligheid van de Armeniërs in Karabach door middel van de Baku-Khankendi-onderhandelingen in het kader van het internationale mechanisme”, belemmerde contacten tussen Azerbeidzjan en lokale Armeense inwoners, en zette haar territoriale aanspraken op ons land onder een andere naam voort.

Als gevolg van het intensieve leggen van landmijnen op het grondgebied van Azerbeidzjan door Armenië, de overdracht naar en het planten van landmijnen die in 2021 in Azerbeidzjan werden geproduceerd, in strijd met de bepaling van de verklaring van 10 november 2020 over de beëindiging van alle militaire activiteiten, evenals andere internationale verplichtingen van Armenië, en de onwetende houding van de internationale gemeenschap tegenover de opzettelijke dreiging van Armenië met landmijnen, zijn 303 Azerbeidzjanen, waaronder twee journalisten, sinds november 2020 het slachtoffer geworden van landmijnen.

In strijd met zijn verplichtingen heeft Armenië zijn strijdkrachten nog niet volledig van ons grondgebied teruggetrokken. Integendeel, Armenië heeft via de Lachin-weg hun roulatie uitgevoerd, is ze wapens en munitie blijven leveren, heeft ze gefinancierd uit de Armeense staatsbegroting en is ze bezig met het plunderen van de natuurlijke rijkdommen van Azerbeidzjan.

De Republiek Azerbeidzjan heeft de grenscontrolepost van Lachin op haar soevereine grondgebied geïnstalleerd om controle te krijgen over haar eigen grenzen en om de illegale handelingen van Armenië te verhinderen. Ondanks het feit dat Azerbeidzjan de doorgang van Armeense ingezetenen, het personeel van het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) en van het Russische vredeshandhavingsmissiecontingent door de controlepost heeft vergemakkelijkt, heeft Armenië, om zijn illegale handelingen op het grondgebied van Azerbeidzjan voort te zetten, valse beweringen over de “gespannen humanitaire situatie in de regio” verspreid. Bovendien heeft Armenië zich schuldig gemaakt aan provocaties door op 15 juli het vuur te openen op het personeel van de grenswacht, smokkelpogingen te ondernemen en op 26 juli vrachtvoertuigen zonder voorafgaande toestemming naar het grondgebied van Azerbeidzjan te sturen.

Ondanks het feit dat de Azerbeidzjaanse kant een aantal voorstellen heeft gedaan, waaronder het gebruik van de weg “Aghdam-Khankendi” en andere alternatieve routes, om aan de behoeften van de Armeense inwoners te voldoen, die door de Europese Unie en het ICRC werden gesteund, toont het verzet van Armeense kant tegen alle voorstellen, het blokkeren van de toegang tot het grondgebied door het plaatsen van betonnen barrières op alternatieve wegen, aan dat Armeense beweringen over de humanitaire situatie niets anders zijn dan politieke chantage en manipulatie.

Het doel van Armenië is om derden naar de regio te halen, de geografie van de spanningen uit te breiden en het vredesproces naar een mislukking te leiden.

Al het genoemde, in het bijzonder de militaire provocaties die consequent worden gepleegd door illegale militaire formaties, waaronder de recentelijk geïntensiveerde radio-elektronische interferentie gericht op burgervluchten, is onverdraaglijk en onaanvaardbaar.

De verantwoordelijkheid voor al deze provocaties van de afgelopen dagen ligt bij Armenië en zijn leiders, die doorgaan met hun illegale militaire aanwezigheid in Azerbeidzjan, separatisme aanmoedigen en re-integratie-inspanningen belemmeren.

Het afgeven van bevooroordeelde verklaringen tegen Azerbeidzjan door de landen en internationale partners die 30 jaar lang de bezetting van Azerbeidzjaanse gebieden door de vingers hebben gezien, is onaanvaardbaar. De afgelopen drie jaar hebben deze landen en internationale organisaties de aanwezigheid van Armeense strijdkrachten op het grondgebied van Azerbeidzjan en de belemmering door Armenië van het openen van communicatiemiddelen genegeerd. Wij eisen van de landen en internationale organisaties die zich laten misleiden door de manipulaties van Armenië en bevooroordeelde verklaringen afleggen, dat zij de soevereiniteit en territoriale integriteit van Azerbeidzjan respecteren, zich niet mengen in de interne aangelegenheden van ons land en een einde maken aan het beleid van dubbele standaarden.

Azerbeidzjan zal de rechten van de Armeense inwoners van de Garabagh-regio waarborgen op basis van de grondwet van het land, en zal resoluut elke stap tegen zijn soevereiniteit en territoriale integriteit voorkomen.