De VN-Veiligheidsraad heeft een spoedvergadering gehouden om de “humanitaire crisis” te bespreken die is ontstaan na de vermeende “sluiting” van de weg Lachin-Khankendi die de door Armeniërs bewoonde Garabagh-regio van Azerbeidzjan met Armenië verbindt, zo meldt Report.az.

Tijdens de bijeenkomst sprak de permanente vertegenwoordiger van de Republiek Azerbeidzjan bij de VN, Yashar Aliyev, over de eindeloze desinformatie van Armenië, een campagne om de internationale gemeenschap te manipuleren en te misleiden, en hij deelde het standpunt van de staat Azerbeidzjan over deze kwestie.

Yashar Aliyev verwierp categorisch alle ongegronde en ongegronde beschuldigingen over “blokkade” of “humanitaire crises” die Armenië tegen Azerbeidzjan uitte, en zei: “Wat Armenië probeert voor te stellen als een humanitaire kwestie, is inderdaad de provocatieve en onverantwoordelijke politieke campagne om de soevereiniteit en territoriale integriteit van Azerbeidzjan te ondermijnen.

Het is Armenië dat al bijna 30 jaar schaamteloos de vier resoluties van 1993 en een reeks presidentiële verklaringen van de Veiligheidsraad naast zich neerlegt, waarin ondubbelzinnig de volledige, onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking van de bezettingstroepen van het grondgebied van Azerbeidzjan wordt geëist. Tegen deze achtergrond zijn de acties van Armenië niets anders dan de belichaming van ontworpen politieke hypocrisie en haar beroep op de Veiligheidsraad is een onderdeel van de campagne die het de afgelopen maanden heeft gevoerd om de internationale gemeenschap te manipuleren en te misleiden.

Als Armenië oprecht was geweest in zijn streven om te helpen, zou dit onmiddellijk zijn gebeurd. Het lag inderdaad zeer recent, enkele dagen geleden, binnen handbereik dankzij de actieve betrokkenheid van internationale actoren, waaronder enkele leden van de SC. Dit kwam er alleen niet door de weigering van Armenië zelf.
Na een reeks intensieve raadplegingen en pendeldiplomatieke inspanningen werden er uiteindelijk overeenkomsten bereikt over de levering van humanitaire goederen aan de Garabagh-regio via verschillende routes, en over de organisatie van een ontmoeting tussen een speciale vertegenwoordiger van de centrale autoriteiten en vertegenwoordigers van de lokale Armeense bewoners.

In het eerste geval hadden de betonblokken en alle andere fysieke barrières die aan Armeense zijde op de weg Aghdam-Khankendi waren geplaatst, verwijderd moeten worden om de levering van humanitaire goederen door het Internationaal Comité van het Rode Kruis (ICRC) aan de plaatselijke bewoners mogelijk te maken. Dit had binnen 24 uur gevolgd moeten worden door het opvoeren van het gebruik van de weg naar Lachin door het ICRC. Alle betrokken partijen, waaronder het Russische vredeshandhavingscontingent en het ICRC, waren bereid om praktisch binnen een uur met de uitvoering van deze overeenkomst te beginnen.

In het tweede geval werd afgesproken dat de ontmoeting tussen vertegenwoordigers van de centrale autoriteiten en van de lokale Armeense bewoners zou plaatsvinden in de nabijgelegen stad Yevlakh, Azerbeidzjan.

Helaas stapte Armenië op 5 augustus, tien dagen geleden, via zijn illegaal geïnstalleerde regime op het allerlaatste moment van beide overeenkomsten af door politiek gemotiveerde en onwettige voorwaarden en verschillende voorwendsels te introduceren.

Er mag geen twijfel over bestaan dat ondanks de intensieve contacten van Azerbeidzjan met de Russische Federatie, de Verenigde Staten, de Europese Unie en het ICRC om een uitweg uit de situatie te vinden, Armenië de diplomatieke inspanningen opzettelijk heeft gedwarsboomd.
Daar is maar één verklaring voor. Armenië wil geen deel uitmaken van een oplossing. In plaats daarvan wakkert het de spanning in de regio kunstmatig aan, met het oog op voortdurende manipulatie en misleiding op internationaal niveau.”

Hij merkte op: “De schending van de overeenkomst over de levering van humanitaire goederen door het ICRC op 5 augustus is niet de enige obstructie. In feite is het een voortzetting van de politisering door Armenië van de aanwezigheid en activiteiten van deze humanitaire organisatie en haar roekeloze poging om humanitaire zaken uit te buiten voor politieke doeleinden door de soevereiniteit en territoriale integriteit van Azerbeidzjan in twijfel te trekken en de re-integratie van lokale etnisch Armeense inwoners te verhinderen.

Hier zijn de feiten die voor zich spreken:

• Onmiddellijk na het einde van de oorlog in 2020 bood Azerbeidzjan zijn logistiek en infrastructuur aan het ICRC aan voor de levering van de goederen aan de Garabagh-regio. In 2021 werden goederen door het ICRC naar Barda vervoerd om daar afgeleverd te worden. De Armeense kant ontkende dit en verhinderde dat het ICRC humanitaire hulp kon leveren.
• Meteen na het begin van de protesten van eco-activisten op het traject Lachin-Khankendi, verzocht Azerbeidzjan het ICRC om een lijst met goederen die de lokale bewoners nodig hadden en verklaarde het zich bereid om alle logistieke en infrastructurele steun te verlenen voor de levering ervan. Het ICRC kwam terug met het antwoord dat de Armeense kant geen leveringen via Azerbeidzjan wilde.
• Armenië nam zijn toevlucht tot de ongekende actie waarbij het ICRC werd beschuldigd van het smokkelen van technologieën voor tweeërlei gebruik, zoals microchips, naar de Garabagh-regio. Het ICRC moest dit feit erkennen, wat een ernstige klap is voor het humanitaire mandaat en de reputatie van het Comité.
• Armenië weigerde het in Bakoe gevestigde internationale medische personeel van het ICRC te aanvaarden om ingezet te worden in Khankendi. Het was het voorstel van het ICRC om medische evacuaties te vergemakkelijken en medische problemen ter plaatse te helpen oplossen, met de steun van Azerbeidzjan.”

“Het feit dat Armenië het ICRC misbruikt voor zijn politieke doeleinden, maakt ook glashelder dat de roep om meer internationale aanwezigheid, met inbegrip van aan de VN gelieerde organisaties, niets te maken heeft met humanitaire overwegingen, maar dat het doel is om meer middelen te krijgen voor manipulatie.

De Garabagh-regio is een internationaal erkend grondgebied van Azerbeidzjan en de etnische Armeniërs die er wonen, worden beschouwd als inwoners van Azerbeidzjan. De regering van Azerbeidzjan is vastbesloten om de toegang van deze inwoners tot de noodzakelijke goederen te garanderen en veilig te stellen en om voor hen passende leefomstandigheden te creëren. Deze doelstellingen zijn volledig in overeenstemming met het internationaal recht en de beginselen van het internationaal humanitair recht, en onderstrepen de niet aflatende toewijding van Azerbeidzjan om deze normen te handhaven.”

“De zogenaamde “Lachin Corridor” is een weg binnen het soevereine grondgebied van Azerbeidzjan, zonder enige extraterritoriale status, is in de eerste plaats bedoeld voor het verkeer van burgers, voertuigen en goederen onder de Trilaterale Verklaring van 10 november 2020. Azerbeidzjan heeft, overeenkomstig zijn verplichtingen in het kader van de Trilaterale Verklaring, verkeer over deze weg toegestaan.

Dit blijft intact na de oprichting door Azerbeidzjan van het controlepunt aan zijn grens met Armenië.

De grenscontrolepost werd opgericht uit hoofde van het inherente recht van Azerbeidzjan om zijn soevereiniteit en veiligheid te beschermen, om het consequente en flagrante misbruik door Armenië van deze route voor illegale militaire en andere activiteiten te voorkomen, zoals het rouleren van zijn ongeveer 10.000 militairen die illegaal op het grondgebied van Azerbeidzjan zijn gestationeerd, de overbrenging van wapens, munitie, landmijnen en terroristen van buitenlandse onderdanen naar dit gebied, evenals de onwettige winning en overbrenging van natuurlijke hulpbronnen uit dit gebied.

De unanieme beslissing van het Internationaal Gerechtshof op 6 juli 2023 om het verzoek van Armenië om een voorlopige maatregel voor de verwijdering van de controlepost af te wijzen, heeft de beweringen van Armenië dat de controlepost in Lachin illegaal is, definitief verworpen.

De oprichting van de grenscontrolepost heeft het civiele verkeer langs de weg naar Lachin niet belemmerd. Tot 15 juni 2023 is dit verkeer zelfs aanzienlijk toegenomen. Op die datum vond een ander voorbeeld van de onverzettelijke provocatie van Armenië plaats, toen Armeense strijdkrachten Azerbeidzjaanse grenswachten en begeleidende Russische vredestroepen aanvielen. Deze aanval resulteerde in ernstige verwondingen bij een Azerbeidzjaanse grenswacht en vormde tegelijkertijd een directe bedreiging voor het personeel van het ICRC en burgers die door de controlepost liepen.

Bovendien, als Armenië echt bezorgd zou zijn om de gewone bewoners van de regio, zou het nooit bezwaar hebben gemaakt tegen het gebruik van de weg Aghdam-Khankendi voor de levering van goederen aan de Garabagh-regio. Deze weg is verbonden met een van de belangrijkste transportroutes van Azerbeidzjan, ook bekend als “Zijderoute” of M2 snelweg, die ook een betrouwbare verbinding met internationale markten biedt. Vergeleken met de 59 km lange weg Lachin-Khankendi die door bergachtig en serpentijnachtig terrein loopt, is deze weg slechts 18 km lang tussen Aghdam en Khankendi. Vandaag, tijdens hun bezoek aan Aghdam, hadden vertegenwoordigers van het corps diplomatique geaccrediteerd in Azerbeidzjan, met inbegrip van het kantoor van de VN-residente coördinator en andere VN-instellingen ook de kans om te zien dat de weg functioneel was en klaar voor het vervoer van goederen.

Ook de beschuldigingen van genocide zijn ongegrond en vals. De manipulatieve en bedrieglijke campagne van Armenië tegen Azerbeidzjan omvatte het zogenaamde “Advies” van Luis Moreno Ocampo, die zichzelf voorstelt als een onafhankelijke expert.

De flauwheid van zijn beweringen is onlangs door een onafhankelijke, prominente expert op het gebied van internationaal recht, de heer Rodney Dixon, aan de kaak gesteld in zijn voorlopige rapport. Dixon concludeert dat de beweringen van Moreno Ocampo niet onderbouwd zijn, onvolledig zijn en onnauwkeurigheden bevatten. Als zodanig is er geen basis voor de bewering dat er op dit moment een genocide wordt gepleegd in de Garabakh-regio van Azerbeidzjan. Specifiek vindt de heer Dixon dat de Ocompo’s Opinie overduidelijk selectief is wat betreft de “feiten”, in het bijzonder gezien het niet vermelden van de afwijzing door Armenië van Azerbeidzjaanse voorstellen voor alternatieve routes om etnisch Armeense inwoners te bevoorraden.

Dergelijke manipulaties onder humanitaire voorwendselen staan niet los van de toegenomen illegale en provocerende militaire activiteiten. In de afgelopen weken hebben de Armeense strijdkrachten die illegaal op het grondgebied van Azerbeidzjan verblijven, wat een flagrante schending van het internationaal recht is, evenals de verbintenis van Armenië onder paragraaf 4 van de Trilaterale Verklaring van de leiders van Azerbeidzjan, de Russische Federatie en Armenië van 10 november, de militaire machinebouw en andere militaire opbouw geïntensiveerd.

Het gebruik van radio-elektronische oorlogsapparatuur die illegaal op het soevereine grondgebied van Azerbeidzjan wordt ingezet, is bijzonder zorgwekkend. Niet alleen burgerluchtvaartuigen van Azerbeidzjaanse luchtvaartmaatschappijen, maar ook die van andere landen zijn de afgelopen weken blootgesteld aan radio-elektronische interferentie, wat een ernstig gevaar voor hun veiligheid oplevert.
Armenië moet stoppen met zijn acties die de soevereiniteit en territoriale integriteit van Azerbeidzjan ondermijnen, zich niet meer bemoeien met onze binnenlandse aangelegenheden en echt gaan onderhandelen over normalisering na het conflict. Het is van vitaal belang dat de historische kans op duurzame vrede in de regio niet wordt gemist,” benadrukte Yashar Aliyev.

“Mondelinge verklaringen van het leiderschap van Armenië over de erkenning van de soevereiniteit en territoriale integriteit van Azerbeidzjan, inclusief de Garabagh-regio, creëerden een grond voor voorzichtig optimisme dat de vrede inderdaad binnen handbereik is. Nu moet Armenië deze verklaring omzetten in echte daden en afzien van het in twijfel trekken van de soevereiniteit van Azerbeidzjan, ook onder het voorwendsel van “humanitaire behoeften” van de lokale Armeense inwoners van de Garabagh-regio van Azerbeidzjan.

“De afgelopen maanden heeft een gezamenlijke inspanning om het normalisatieproces te intensiveren met actieve betrokkenheid van internationale partners veelbelovende resultaten opgeleverd. Deze diplomatieke dialogen hebben een cruciale rol gespeeld bij het overbruggen van verschillen en het bereiken van tastbare vooruitgang met betrekking tot verschillende artikelen van de toekomstige bilaterale overeenkomst, gericht op het vestigen van een duurzame vrede en interstatelijke betrekkingen.

“Azerbeidzjan voert een beleid van herintegratie van de etnisch Armeense inwoners van de Garabagh-regio als gelijkwaardige burgers die alle rechten en vrijheden garanderen die zijn vastgelegd in de grondwet van Azerbeidzjan en alle relevante internationale mensenrechtenmechanismen die Azerbeidzjan heeft ondertekend. Wij houden vast aan deze beide sporen, omdat wij vastbesloten zijn onze soevereiniteit en territoriale integriteit te beschermen met alle legitieme middelen die zijn vastgelegd in het VN-Handvest en het internationaal recht.

“Wij vertrouwen erop dat de internationale gemeenschap, en in de eerste plaats de Veiligheidsraad, deze aanpak zal steunen, die gebaseerd is op een gelijkwaardig en wederzijds respect voor de legitieme belangen van beide landen door middel van wederzijdse erkenning en respect voor elkaars soevereiniteit, territoriale integriteit en onschendbaarheid van grenzen,” voegde de Permanente Vertegenwoordiger eraan toe.