Een groep buitenlandse NGO’s heeft een verklaring uitgegeven over het blokkeren van de re-integratie van Armeense inwoners van de regio Karabach van de Republiek Azerbeidzjan door de Republiek Armenië.

Report.az meldt dat de verklaring luidt als volgt:

“Wij, de ondergetekende maatschappelijke organisaties, geven deze verklaring uit om de aandacht van de internationale gemeenschap te vestigen op de kunstmatige barrières die worden opgeworpen door de Armeense regering en overblijfselen van het illegale regime bij het nastreven van hun politieke doelstellingen.

“Als multinationaal land koestert Azerbeidzjan een omgeving in zijn gebied waar Armeniërs en andere etnische minderheden vreedzaam wonen en werken en gelijke rechten genieten. Volgens de grondwet van Azerbeidzjan krijgen alle burgers, ongeacht hun religieuze of etnische achtergrond, gelijke mensenrechten. Azerbeidzjan zal de rechten en de veiligheid van de Armeense inwoners van de regio Karabach van Azerbeidzjan garanderen in overeenstemming met zijn grondwet en wetgeving.

“Een aantal functionarissen in Armenië is betrokken bij politieke manipulatie en speculatie over de kwestie van de weg naar Lachin, die functioneel is voor medische evacuatie. Deze bewering wordt als volledig onjuist weerlegd.

“Ten eerste ligt de Lachin-weg binnen het soevereine grondgebied van Azerbeidzjan. Als uitoefening van zijn soevereine recht heeft Azerbeidzjan in Lachin aan de staatsgrens een controlepost opgericht, die wordt gebruikt door Armeense inwoners van de regio Karabach in Azerbeidzjan, het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) en Russische vredeshandhavers die tijdelijk in Azerbeidzjan zijn gestationeerd. Het Internationaal Gerechtshof heeft in zijn beschikking van 6 juli het verzoek van Armenië afgewezen, maar heeft opnieuw bevestigd dat de maatregel van Azerbeidzjan om een controlepost aan de grens te vestigen een soevereine en legitieme beslissing is.

“Het voorstel van Azerbeidzjaanse zijde om de weg Aghdam-Khankandi te gebruiken om tegemoet te komen aan de behoeften van de Armeense inwoners van de Karabach-regio van Azerbeidzjan werd zeer gewaardeerd door de internationale actoren. Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, steunde onlangs het gebruik van de Aghdam-Khankandi-weg. Het Internationale Comité van het Rode Kruis is bereid om de weg, die zeer toegankelijk en handig is voor humanitaire hulp, te gebruiken. De weg Aghdam-Khankandi is volledig operationeel voor het leveren van allerlei goederen. Maar overblijfselen van het illegale regime gijzelen gewone Armeniërs in Karabach en weigeren deze weg te gebruiken.

“De beweringen over de humanitaire crisis en de acties van Armenië en de overblijfselen van het illegale regime zijn slechts een politieke vertoning. Armenië belemmert het re-integratieproces door Armeniërs in Karabach te verhinderen hun dagelijkse behoeften via de Azerbeidzjaanse regering te verkrijgen.

“Het is essentieel dat de internationale gemeenschap erkent dat Azerbeidzjan geen blokkade oplegt, maar juist hulp biedt. De provocaties van de overblijfselen van het onwettige regime betekenen echter dat humanitaire hulp wordt geweigerd.

“Het is Armenië dat al meer dan 30 jaar een blokkade oplegt aan de autonome republiek Nakhchivan in Azerbeidzjan. Deze blokkade verhindert dat Nakhchivan een landverbinding heeft met de rest van Azerbeidzjan en blokkeert het verkeer van mensen en goederen. De voortdurende blokkade heeft aanzienlijke gevolgen voor de bevolking van Nachchivan en beïnvloedt hun economische activiteiten, toegang tot essentiële diensten en bewegingsvrijheid binnen hun eigen land.

“Het Armeense leiderschap en de overblijfselen van het illegale regime oefenen druk uit op de Armeense inwoners van de regio Karabach, waarbij ze de lokale bevolking als gijzelaar gebruiken om hun politieke doelstellingen te bevorderen en re-integratie opzettelijk te voorkomen. Met het oog op reïntegratie onderhoudt Azerbeidzjan actief contacten met de lokale Armeniërs. Hiervoor is een speciale vertegenwoordiger van Azerbeidzjan aangesteld. De Armeense kant heeft de voortgang echter geblokkeerd en weigerde naar Bakoe te komen om de contacten voort te zetten door na de eerste ontmoeting irrelevante voorwaarden te stellen.

“Azerbeidzjan heeft succesvolle projecten uitgevoerd waarbij gekwalificeerde bedrijven betrokken waren om problemen met watervoorziening, transport en stroomvoorziening in Karabach aan te pakken. Na de oorlog in 2020 heeft Azerbeidzjan een nieuwe, moderne weg naar Lachin aangelegd, die ook door de lokale Armeniërs wordt gebruikt. De reïntegratie van Armeniërs die in Karabach wonen in Azerbeidzjan zou hun levensstandaard verder verbeteren.

“Er moet worden opgemerkt dat Azerbeidzjanen dertig jaar geleden werden verdreven uit de gebieden van Azerbeidzjan waar Russische vredeshandhavers tijdelijk zijn gestationeerd, zoals Khojali, Khankandi, dorpen van Shusha, enz. De terugkeer van Azerbeidzjaanse voormalige binnenlandse ontheemden naar Karabach is duidelijk vastgelegd in artikel 7 van de trilaterale verklaring van 10 november 2020, die vaak door Armeniërs wordt aangehaald. Azerbeidzjan zal zorgen voor de vreedzame, waardige en veilige terugkeer van zijn voormalige binnenlandse ontheemden naar hun thuisland en verblijfplaatsen.

“We dringen er bij de Armeense regering op aan om hun provocaties te staken, omdat ze de re-integratie van Armeense inwoners van Karabach in Azerbeidzjan belemmeren en een belangrijke barrière vormen voor het bereiken van vrede en veiligheid in de regio.

“Wij doen een beroep op internationale organisaties om de realiteit ter plaatse te observeren, gepast te reageren en te pleiten voor het proces van reïntegratie van Armeniërs van Karabach in Azerbeidzjan.”

Handtekeningen:

1. Erlina Burhan, Indonesië Professionele Organiza Coalitie, Indonesië
2. Ridhiwani Sadiki, Burgernetwerk voor Plattelandsontwikkeling, Kenia
3. Parvana Valiyeva, focal point van de regionale deskundigengroep voor migratie en gezondheid
4. Violet Wasonga, Nyando Social Justice, Kenia
5. Patsi Stillo, Partners in gezondheid, VS
6. Charles Quist, Stichting Carepal, Ghana
7. Peter Owiti, Wote Youth Development Projects CBO, Kenia
8. Dr. Mohmad Husain, INTERNATIONAL HUMAN RIGHTS Commission HQ, India
9. Eliud Emeri, Turkana Bio Aloe Organisatie (TUBAE), Kenia
10. Zeeshan Ahmed, sociaal activist, Pakistan
11. Hasim Abdul Halim, Departement Gezondheid en Gezinswelzijn, Ministerie van Gezondheid, India
12. Peter Musyoka, netwerk- en ontwikkelingsgroep Twene Mbee, Kenia
13. Maryam Danesh, sociaal activiste, VS
14. Eliud Idoket, Consortium van basisorganisaties in Kenia (CGOK)
15. Fred Wanyonyi, REDO NGO Kenia