De president van de Republiek Azerbeidzjan Ilham Aliyev en de president van de Republiek Irak Abdullatif Jamal Rashid hebben persverklaringen afgelegd, zo meldt Report.az.

De president van Azerbeidzjan legde de verklaring als eerste af.

Verklaring van president Ilham Aliyev

-Geachte heer president.

Geachte gasten, dames en heren.

Meneer de president, nogmaals hartelijk welkom in Azerbeidzjan. Ik ben erg blij u weer te zien. De president van Irak heeft ons eerder dit jaar bezocht, tijdens de top van de Niet-Gebonden Beweging. Tijdens onze ontmoeting heb ik de president uitgenodigd voor een officieel bezoek aan Azerbeidzjan. Ik ben erg dankbaar dat mijn uitnodiging is geaccepteerd en dat de president onze gast is.

Ik weet zeker dat het bezoek zal bijdragen aan de versterking van de vriendschappelijke betrekkingen tussen onze landen en een nieuwe bladzijde in onze samenwerking zal openen. Dit is trouwens het eerste officiële bezoek van de president van Irak aan Azerbeidzjan in de geschiedenis van onze diplomatieke betrekkingen. Dit bezoek is dus historisch.

Tijdens de tete-a-tete-bijeenkomst en tijdens de bijeenkomst met delegaties hebben we veel kwesties van onze bilaterale agenda besproken en de belangrijkste richtingen voor onze toekomstige samenwerking bepaald. We zullen elkaar zeker blijven steunen in internationale instellingen. Irak en Azerbeidzjan geven altijd blijk van solidariteit in verschillende internationale instellingen. In de Verenigde Naties, de Niet-gebonden Beweging, de Organisatie voor Islamitische Samenwerking, steunen we elkaar altijd en verdedigen we elkaars soevereiniteit en territoriale integriteit.

De president zal ook buurland Armenië bezoeken. Daarom maak ik van deze gelegenheid gebruik om mijn gast te informeren over de huidige situatie tussen de twee landen. Voor een goede analyse van wat er nu gebeurt, moeten we natuurlijk allemaal teruggaan naar ons verleden, naar wat er in het begin van de jaren negentig is gebeurd.

Begin jaren negentig begon Armenië met agressie tegen Azerbeidzjan, wat eindigde in de bezetting van bijna 20% van het internationaal erkende grondgebied van Azerbeidzjan, voerde een beleid van etnische zuivering, wat resulteerde in de fysieke verdrijving van meer dan 1 miljoen Azerbeidzjanen van het grondgebied van de voormalige autonome regio Nagorno-Karabach en de omliggende districten.

Dat maakte, zoals ik al zei, bijna 20% van ons grondgebied uit, en jarenlang weigerden ze het grondgebied dat niet van hen was, terug te geven. Ondanks verschillende internationale bemiddelingspogingen, die eigenlijk tot niets leidden, wilde Armenië ons land voor altijd bezet houden. Dus na 28 jaar – sinds de oprichting van de Minsk-groep van de OVSE, die het mandaat had om een oplossing te vinden om een einde te maken aan de bezetting – bevrijdde Azerbeidzjan zijn internationaal erkende gebieden zelf op het slagveld, door gebruik te maken van militair geweld en de wettelijke mogelijkheid die artikel 51 van het VN-Handvest ons biedt, het recht op zelfverdediging.

We hoopten dat Armenië hierna zijn verplichtingen zou nakomen en het resterende deel van het militaire contingent van Azerbeidzjaans grondgebied zou terugtrekken, maar dat gebeurde niet. We zijn bijna drie jaar heel geduldig geweest. We hebben geprobeerd om via onze directe contacten met Armenië, via internationale gesprekspartners, de boodschap over te brengen dat dit onaanvaardbaar is. We kunnen ons geen illegaal separatistisch regime veroorloven, zelfs niet in een klein deel van Azerbeidzjan. Zoals ik al zei, werd het grootste deel van de bezette gebieden in 2020 bevrijd. Helaas heeft de Armeense regering niet naar ons geluisterd. Ze luisterde naar haar adviseurs in het Westen, en die adviseurs gaven hen geen goed advies. Helaas was hun advies om het militaire contingent zo lang mogelijk op ons grondgebied te houden.

Aan ons geduld kwam deze september een einde, en we voerden een antiterreuroperatie uit die volledig in overeenstemming was met het internationaal recht op ons soevereine grondgebied, die minder dan 24 uur duurde en waarbij nul burgerslachtoffers vielen. Ik denk dat wat we nu in het Midden-Oosten zien, moet worden beschouwd als een voorbeeld van hoe een militaire operatie moet worden uitgevoerd met nul burgerslachtoffers.

Als gevolg daarvan stortte het illegale regime in Nagorno-Karabach in. Hoewel het illegaal was, hebben ze hoe dan ook zelf deze illegale, zogenaamde entiteit, die ze “nagorno-karabach republiek” noemden, ontbonden. Wij herstelden onze soevereiniteit, en nu hangt de Azerbeidzjaanse vlag overal op ons grondgebied.

Dit is de geschiedenis van de situatie. Nu komen we bij het volgende. En het volgende is dat we van Armenië verwachten – ik zal de Voorzitter op de hoogte brengen – dat het reageert op ons commentaar op het voorstel. We hebben verschillende keren voorstellen uitgewisseld over een ontwerp-vredesverdrag. Maar nu hebben we sinds 11 september meer dan twee maanden gewacht op een antwoord van de Armeense regering over hun mening over die opmerkingen, en we hebben geen antwoord gekregen.

Ik denk dat de reden hiervoor is dat ze slechte adviezen krijgen, vooral van Frankrijk. Frankrijk speelt een zeer destructieve rol in de zuidelijke Kaukasus. Armenië is nu eigenlijk een marionet van de Franse regering geworden, en dit kan een ernstige bedreiging zijn voor de regionale stabiliteit. We hebben geen oorlog nodig. We vochten op ons eigen grondgebied en herstelden de gerechtigheid en het internationale recht. Maar de Armeense regering en het politieke establishment denken aan wraak. En de verkeerde boodschappen van de Franse regering wekken bij de Armeense regering en misschien ook bij de publieke opinie de illusie dat ze opnieuw een militaire aanval op Azerbeidzjan kunnen uitvoeren. Het bewapenen van Armenië, waar Frankrijk trots op is en openlijk voor uitkomt, zal Armenië niet helpen als ze besluiten om nog een oorlog te beginnen. Het resultaat zal hetzelfde zijn. En niemand zal hen helpen. Heeft Frankrijk hen drie jaar geleden geholpen? Nee. Hebben ze hen twee maanden geleden geholpen? Nee. Wat kunnen ze hier doen? Niets.

Armenië moet zijn toekomst dus plannen op basis van zijn nationale belangen, en niet op basis van de ambities van landen die ver van onze regio liggen, vooral landen met een bloedig koloniaal verleden. Hun koloniale beleid was voornamelijk gericht op de moslimbevolking in verschillende delen van de wereld.

Ik denk dus dat hoe sneller we een reactie van Armenië krijgen op onze opmerkingen, hoe beter het zal zijn. Geen enkele internationale druk kan de wil van het Azerbeidzjaanse volk en de Azerbeidzjaanse regering beïnvloeden. Armenië gebruikt nu zijn diaspora-instellingen in verschillende delen van de wereld om Azerbeidzjan overal aan te vallen, maar het resultaat zal voor hen nul zijn. Wij zijn klaar voor vrede, maar voor een rechtvaardige vrede – een vrede die gebaseerd is op de erkenning van de territoriale integriteit en soevereiniteit van beide landen, een vrede die gebaseerd is op gezond verstand en historische rechtvaardigheid. Ik heb mijn collega hierover geïnformeerd, zodat hij, denk ik, de werkelijke situatie in de zuidelijke Kaukasus beter zal begrijpen.

Om terug te komen op onze bilaterale banden, wil ik zeggen dat we de kwestie van economische samenwerking in grote lijnen hebben besproken. Over twee weken gaat onze delegatie naar Bagdad voor een nieuwe ronde van de vergadering van de intergouvernementele commissie. We hebben grootse plannen om het niveau van de onderlinge handel te verhogen. We hebben vandaag ook gesproken over de samenwerking op energiegebied. Tijdens het bezoek van onze delegatie volgende maand zal deze kwestie ook aan bod komen.

We bespraken de mogelijkheden van samenwerking op het gebied van defensie-industrie en toerisme. We hebben vandaag tijdens de bijeenkomst met de delegaties al te horen gekregen dat de eerste directe vlucht tussen onze hoofdsteden al van start is gegaan, en in de komende weken zullen er waarschijnlijk directe vluchten zijn naar Kirkuk, Erbil en Basra. We verwachten dus een grote toestroom van toeristen in beide richtingen en we hebben natuurlijk besproken welke extra stappen er genomen zullen worden om de visumverstrekking te vergemakkelijken. Ik ben er dus zeker van dat het bezoek zeer goede resultaten zal opleveren. We bevestigen nogmaals de vriendschappelijke relatie tussen onze landen. Ik weet zeker dat de voortzetting van onze dialoog tot nieuwe goede resultaten zal leiden en onze samenwerking zal versterken. Dus nogmaals, meneer de president, welkom. Bedankt dat u vandaag bij ons bent.

x x x

Vervolgens legt de president van Irak de verklaring af.

Verklaring van president Abdullatif Jamal Rashid

-Mijnheer de Voorzitter, beste collega’s, dames en heren.

Ik ben erg blij hier te zijn. Dit is mijn tweede bezoek aan Azerbeidzjan op uitnodiging van de president. Ik dank u dat u ons hier hebt uitgenodigd.

Ik denk dat ons bezoek zeer vruchtbaar en nuttig is geweest. Onze samenwerking zal veel sterker worden dan in het verleden. We kunnen op veel gebieden samenwerken met betrekking tot de bouw van infrastructuur, normale handel, olie en gas, multinationale projecten en tegelijkertijd investeringen in Irak, en tegelijkertijd toerisme, onderwijs en andere gebieden die voor beide naties erg belangrijk zijn, aanmoedigen.

Mijnheer de Voorzitter, staat u mij toe u een kort beeld te schetsen van het nieuwe Irak, dat ik een nieuw Irak noem. Ik weet zeker dat u, Excellentie, onze geschiedenis kent, waarin we lange tijd hebben geleden onder dictatuur, verschillende volksregeringen, militaire regeringen en tegelijkertijd eenpartijregeringen of eenpersoonsregeringen. En dat ging een hele tijd zo door, waardoor we interne conflicten kregen, soms oorlogen tussen Iraakse gemeenschappen, en oorlog tussen gemeenschappen en de regering, oorlog tussen Irak en onze buurlanden en zelfs het uitdagen van de internationale gemeenschap. Het Iraakse gedrag werd afgewezen door de internationale gemeenschap en door onze buren, wat leidde tot de invasie van Irak. En tegelijkertijd leden we na de invasie onder de terreuraanslagen. De laatste terroristische actie was ISIS die de Iraakse bevolking en Iraakse steden en centra aanviel.

Maar ik ben blij u te kunnen melden en informeren dat dit voorbij is. Irak is in een goede gezonde toestand. We hebben vrede, veiligheid en tegelijkertijd een regering die door het volk is gekozen. We hebben een groot aantal parlementaire activiteiten en het parlement in Irak. Het totale aantal parlementsleden bedraagt bijna 330. We hebben een regering gekozen en we hebben een president voor Irak gekozen. In deze periode hebben we er weliswaar lang over gedaan om tot dit besluit te komen, maar het was nuttig voor de Iraakse natie als natie, omdat we tot deze besluiten zijn gekomen door dialoog, door begrip, door samenwerking tussen verschillende nationaliteiten in Irak, verschillende religies in Irak en verschillende politieke partijen in Irak. Ze hebben allemaal bijgedragen aan het bereiken van dit doel.

Zoals ik al zei, is de regering een jaar geleden gevormd en is de president gekozen voordat de regering werd gekozen. We hebben een parlement, dat al een jaar zitting houdt en zich bezighoudt met de zaken van Irak. En de regering probeert uit te voeren wat nodig is.

We hebben onze verantwoordelijkheden verdeeld over twee grote acties of activiteiten. De eerste is het verbeteren van onze infrastructuur, de tweede is het herzien van al onze diensten. Tijdens de periode van conflicten, oorlogen, denk ik, zijn alle infrastructuren in Irak beschadigd en zijn alle diensten achterop geraakt. Dus proberen we te verbeteren en te repareren wat nodig is voor Irak.

De Iraakse economie is goed. We hebben een olieproductie van ongeveer 4 of 4,5 miljoen vaten per dag. We hebben landbouw, we hebben watervoorraden. Ik denk dat de Iraakse economie nu goed is en zelfs in de toekomst nog beter zal worden. We zijn multinationale projecten gestart op het gebied van energie, olie, landbouw en andere gebieden.

Ik denk dus dat onze bezoeken hier nuttig zijn geweest, en we hopen deze bezoeken te kunnen herhalen. Ik ben erg blij dat de delegatie van hier binnenkort naar Irak komt. We zullen opnieuw alle zaken bespreken die nodig zijn voor samenwerking en voor het opstarten van samenwerking op vele gebieden die u noemde, mijnheer de president.

We moeten een nieuwe omgeving creëren voor het bedrijfsleven in Irak, en tegelijkertijd zakelijke kansen creëren voor Azerbeidzjan in Irak. Mijnheer de president, ik feliciteer u met het bereiken van vrede en stabiliteit in Azerbeidzjan. Tegelijkertijd wens ik u veel geluk met de afronding van uw overeenkomst met Armenië. Ik denk dat oorlog en conflicten de situatie alleen maar kunnen verergeren. Het kan geen enkel probleem oplossen. Ik denk dat al onze problemen moeten worden opgelost door dialoog, door begrip en door samenwerking.

Helaas heeft het hele Midden-Oosten en zelfs de wereld te lijden onder een nieuw conflict in het Midden-Oosten, namelijk de rechten van de Palestijnen. Het Iraakse standpunt over deze kwestie is heel duidelijk. Wij staan volledig achter de rechten van alle Palestijnen, of ze nu op de Westelijke Jordaanoever, in Gaza of waar dan ook ter wereld wonen. We hopen dat de Palestijnen hun volledige nationale rechten zullen verwerven en dat ze binnenkort worden aanbevolen als een staat voor Palestijnen.

Als dit conflict niet echt wordt opgelost, denk ik dat de spanning in het hele gebied zal blijven bestaan en dat de vrede en stabiliteit niet zullen worden gewaarborgd. Onze sympathie gaat dus uit naar het Palestijnse volk en onze steun gaat uit naar het Palestijnse volk. Het standpunt van Irak is vanaf het begin heel duidelijk geweest en we hebben de internationale gemeenschap over ons standpunt geïnformeerd. Wij veroordelen de acties die in Gaza worden uitgevoerd door burgers te doden en aan te vallen, evenals de infrastructuur in Gaza met betrekking tot scholen, ziekenhuizen, woningen en de bevolking in Gaza. Ik hoop dat er snel een einde komt aan deze crisis en dat het Palestijnse volk zijn rechten in zijn eigen land kan uitoefenen.

Mijnheer de Voorzitter, ik denk dat er een aantal onderwerpen zijn waarover we in detail kunnen praten. Maar ik denk dat ik het aan onze verschillende ministeries en instellingen in de twee landen overlaat om deze overeenkomsten aan te pakken of deze bestaande problemen op te lossen.

Ik ben erg blij om te zien dat de samenwerking tussen de twee partijen steeds beter wordt en we zullen contact houden en uw delegaties ontvangen wanneer ze tijd hebben en wat er ook nodig is om het vervoer tussen de twee landen door middel van vluchten tot stand te brengen en tegelijkertijd van sommige van uw ervaringen te leren.

Tot slot wil ik u echt feliciteren met de prestatie die u hebt geleverd, wat ik alleen in Bakoe heb gezien met betrekking tot infrastructuur, bouw en organisatie in de stad. Ik feliciteer u. Dat is een fantastische prestatie voor elk land en u zou allemaal trots moeten zijn dat u in Baku woont.

Nogmaals, meneer de president, hartelijk dank voor uw uitnodiging. Het was een genoegen om tijd met uw collega’s door te brengen. En nogmaals, ik wens u veel geluk en succes in de toekomst.