Vandaag hebben Hongarije en Turkmenistan in Boedapest een overeenkomst bereikt over de gaslevering. De volgende stap is het voeren van commerciële onderhandelingen.

De politieke wil van Turkmenistan is vrij duidelijk. Wat nu interessanter is, is hoe de levering precies zal plaatsvinden.

Zoals de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Peter Szijjarto eerder al zei, moet er een pijpleiding van 300 kilometer lengte met een capaciteit van 30 miljard kubieke meter per jaar worden aangelegd, en moet de capaciteit van de pijpleidingen in Zuidoost-Europa worden uitgebreid.

De genoemde pijpleiding is de Trans-Kaspische gaspijpleiding, en de gesprekken van vandaag zijn een duidelijk bewijs dat Turkmenistan eindelijk bereid is om dit project, dat al vele jaren bevroren is, te ontwikkelen.

De rol van Azerbeidzjan in dit verband is ook vrij duidelijk. Door doorvoer via zijn grondgebied aan te bieden, zal Azerbeidzjan een bijdrage leveren aan het veiligstellen van een stabiele energievoorziening voor Europa.

Maar hoewel Azerbeidzjan het idee zelf heeft gesteund, heeft het land vrij duidelijk zijn standpunt kenbaar gemaakt dat het geen financiering aan dit project zal verstrekken.

Tegelijkertijd werkt Azerbeidzjan momenteel aan de uitbreiding van de capaciteit van de zuidelijke gascorridor, die sinds de start in 2020 een van de belangrijkste aanvoerroutes voor gas naar Europa is.

In deze context biedt de Trans-Kaspische Gasleiding een intrigerende mogelijkheid. Dit project is bedoeld om Turkmenistan’s Turkmenbashi en Baku met elkaar te verbinden via een onderzeese pijpleiding, die aansluit op de zuidelijke gascorridor. Hierdoor zou het toegang kunnen krijgen tot aanzienlijke Turkmeense gasreserves en zowel Turkije als Europa van gas kunnen voorzien.

Deskundigen zeggen dat de bouwkosten voor deze verbinding rond de $30 miljard liggen. Ze zijn er ook van overtuigd dat de Turkmeense autoriteiten in zee moeten gaan met Europese gasbedrijven, waaronder de duidelijke keuze voor SOCAR als tussenpersoon.

Turkmenistan moet deze kans snel grijpen, aangezien het venster voor het aantrekken van buitenlandse investeringen in projecten voor fossiele brandstoffen, ongeacht hun omvang, geleidelijk aan het sluiten is. Tegelijkertijd zou de alliantie, gezien de behoefte van de EU om de volumes Russisch gas die niet langer beschikbaar zijn te vervangen, kunnen overwegen om deze investering te steunen. De verschuiving van koolwaterstoffen naar hernieuwbare bronnen is echter van grote invloed op de steun van internationale financiële instellingen. Op dit moment moet de financiering voor de pijpleiding uit de particuliere sector of van deelnemende regeringen komen.

Azerbeidzjan heeft van zijn kant een duidelijk standpunt over het project ingenomen. Hoewel Azerbeidzjan niet de hoofdsponsor is van de aanleg van de gaspijpleiding, is het land voortdurend bereid om zijn grondgebied ter beschikking te stellen en te helpen bij de doorvoer van gas. Door zijn toekomstgerichte olie- en gasstrategie heeft Azerbeidzjan zijn reputatie als wereldwijd erkende en betrouwbare energiepartner gevestigd. Als het land deze aanpak blijft volgen, zal zijn positie alleen maar sterker worden.

Referentie: Trend.az